Vandaag vertel ik je over mijn passie voor dansen, ik dans
vanaf mijn tiende levensjaar en ben er nu steeds meer mee bezig. Daarom wilde
ik je er wat meer over vertellen, hoe het begon en waarom dansen meer is dan
alleen bewegen. Veel mensen beweren dat dansen geen sport is en dat het
nutteloos is, daar ben ik het niet mee eens. Lees je mee over mijn verhaal?
Hoe het begon:
Ik zat op turnen en wilde heel graag stoppen, ik had dat zon
6 jaar gedaan en was er een beetje klaar mee. Ik vertelde tegen een
vriendinnetje dat ik gestopt was met turnen en dat ik iets anders wilde gaan
doen. Zij zat bij een dansschool en had het daar heel erg naar haar zin, ze nam
me een keer mee en ik vond het geweldig. Daar ging ik dan, samen met mijn
vriendinnetje (die ik nog steeds elke week zie) ging ik naar de dansschool voor
de eerste echte les. Ik had al wel een keer meegedaan maar nu was ik echt lid
en begon mijn avontuur. Ik vond het best lastig om al die pasjes te onthouden
en alles zo snel op de maat van de muziek aan te leren. Maar na een tijdje
kreeg ik het steeds beter onder de knie.
In de tussentijd:
Ik kreeg steeds meer lol in het dansen en ik merkte dat het
me dat stukje rust gaf, wat ik als kind al nodig had. Ik ging daar elke week
heen, had lol met mijn vriendinnetje en wilde meer gaan dansen. Het was een
soort uitlaatklep. Ik ging ook zelf dansen maken en thuis verder met de
dansjes, ik zocht dan zelf uit hoe ze moesten en paste ze aan.
Een tijdje terug:
Ik ging naar de andere vestiging van mijn school voor de
bovenbouw en er werd mij al snel verteld dat je een maatschappelijke stage kon
gaan doen, dit was niet verplicht en daarom had ik er niet zoveel snuf in. Van
mijn moeder moest ik naar de voorlichtingsavond van de maatschappelijke stage
en wat ben ik blij dat ik dat moest. Ik had er totaal geen zin in, totdat ik
daar aankwam en ontzettend veel leuke dingen zag om te kunnen doen. Ik vulde
twee stages in waaruit ik later zou kiezen. Ik koos een stage waarbij in de
ouderenzorg zou gaan en een stage bij een dansschool voor kinderen. Ik praatte
met veel mensen om me heen en mijn oma gaf uiteindelijk de doorslag, ze zei:
"Je kunt beter iets doen waarvan je zeker weet dat je het leuk vind."
dansen dus. Na wat contact met mijn stage begeleider kon ik aan de slag en
geloof me, dat vond ik best wel even spannend. Ik wist dat ik aardig kon dansen
maar deze stage had niet alleen met dansen te maken, ook met kinderen.
Mijn stageperiode
(waar ik nog steeds in zit.):
Ik ging daar op een zekere maandagochtend heen en ik was
best nerveus, uiteindelijk viel het allemaal reuze mee. De dansjuffrouw was
ontzettend aardig en alle kindjes namen me goed op in de groep, ze waren niet
bang voor me zoals ik had gedacht. Later mocht ook zelf dansen gaan maken, mijn
favoriete onderdeel. Ik vind het leuk om met de kids te zijn en iets te doen
wat ik kan. Mijn stage heeft me gegeven dat ik een beter beeld van kinderen heb
gekregen en dat ik besef dat het allemaal niet zoveel uitmaakt hoe iemand is of
hoe iemand eruitziet, dat iemand gezond is, en vooral een kind, is het allerbelangrijkste.
Nu:
Op het moment dans ik dus zelf nog een uurtje in de week en
help ik/geef ik dansles bij mijn stage, waar ik het echt heel erg naar mijn zin
heb. Dansen is zoveel meer dan alleen bewegen en ik kan het iedereen aanraden.
Ook al heb je niks te verwerken of geen problemen met jezelf, het is zo lekker
om even je hoofd leeg te maken en op te gaan in de muziek. Dat je niet goed
kunt dansen maakt helemaal niks uit en is geen excuus. Iedereen kan dansen op
zijn of haar manier, en natuurlijk zijn we niet allemaal even goed, ik zeg ook
niet dat ik de beste danser ben, maar je doet iets wat je leuk vind.
Jongens:
Ik krijg regelmatig te horen dat dansen voor jongens niet
kan, omdat het "gay" is. Daar ben ik het niet helemaal mee eens,
dansen is voor jongens ook ontzettend leuk, zeker als je met partnering werkt.
Hiphop of ballet kan ook prima, het gaat er echt om dat jij het leuk vind en
dat jij er je plezier uit haalt. Wat andere mensen vinden, doet er niet toe.
Dit was mijn verhaal over mijn passie voor dansen. Ik hoop
dat je mijn artikel leuk vond en dat je misschien nu ook wel zin hebt om een
keertje een proeflesje te gaan volgen bij jou in de buurt.
Heb je nog vragen? Mail dan naar:
lifetalktogether@outlook.com of laat een reactie achter onder dit artikel.
Bedankt voor het lezen van dit artikel en tot de volgende
maar weer!
-xxx- Nienke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten